اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
شنبه ، 11 فروردين ماه 1403
21 رمضان 1445
2024-03-30
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 258
بازدید امروز: 807
بازدید دیروز: 12701
بازدید این هفته: 807
بازدید این ماه: 112301
بازدید کل: 14687416
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



شاعر


 افشین شیخ زاده


شاعر به خانه می رود و شعر می شود

با یک بهانه می رود و شعر می شود

با دیدن گلی که شکسته ست ساقه اش

یا یک جوانه می رود و شعر می شود

با یک سلام ساده، نگاهی که آشناست

با یک ترانه می رود و شعر می شود

با کفش های کودک بی چتر و بی پناه

باری به شانه می رود و شعر می شود

همراه یک پرنده که پرواز می کند

تا بیکرانه می رود و شعر می شود

باران که می زند،دل او شاد می شود

پس کودکانه می رود و شعر می شود

«نیما»ی یوش باشد اگر،خار در جگر

سوی «فسانه» می رود و شعر می شود

چون «بامداد» رو به هواهای تازه تر

«در آستانه» می رود و شعر می شود

یا چون «فروغ» کاشته دستان سبز خویش

تا جاودانه می رود و شعر می شود

حتا «امید» باشد اگر باز ناامید

از این زمانه می رود و شعر می شود

ققنوس خسته ای ست که خاکستری شده

تنها به لانه می رود و شعر می شود

کوه شکسته ای ست که آتشفشان شده

در دل زبانه می رود و شعر می شود

ای کاش مثل یک غزل« منزوی» شود

وقتی به خانه می رود و شعر می شود







ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات