اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
شنبه ، 11 فروردين ماه 1403
21 رمضان 1445
2024-03-30
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 262
بازدید امروز: 351
بازدید دیروز: 12701
بازدید این هفته: 351
بازدید این ماه: 111845
بازدید کل: 14686960
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



شعری از ران ویلیس

                                      
                                        فائزه پور پیغمبر




«ران ویلیس» شاعر معاصر آمریکایی است که با زبانی ساده و روان، به دور از پیچیدگی های ادبی، دیدگاه‌ها و حرف دل خود را بیان می دارد. این شاعر باتجربه، مدت‌های زیادی شعرهای نسبتاً بلند می‌سرود اما در سال‌های اخیر، به سرودن شعرهای کوتاه روی آورده است. آنچه که در اندیشه‌های این شاعر مشخص است گریز اوست از تهاجم عقاید در هم گسیخته، و پناه جستن در پناهگاه عشق. ران ویلیس، دیگر دنیا را آنقدر پیچیده نمی بیند که در اشعار بلند آن را نمایش دهد بلکه شعرهای او ندا می‌دهند که حرف های ساده و کوتاه، مناسب دنیایی هستند که در آن، لحظه ها زندگی ما را به پیش می برند.

 

gecenin terli etinde
hayat, o ağır yele
savuruyor hiçliğin tozlarını
çınlayan reklam ışıklarına
demirli gölgelere

afişler kımıldıyor yorgun caddede
bir kahkaha, ipekten bir çekiçle
kırıyor taş aynasını
zamanın
rüzgâr kristalleri
dağılıyor gecenin ellerinde

dans ederek geçiyor şenlik alayı
ışıldayan altın külçeler gibi
gecenin buz tutmuş gözlerinde
parıldıyor
yalnız bir atın sessiz yaşları

hayat, o ağır yele
uçuşuyor
yıldızların sönmüş nefeslerinde
yaşlı bir at ölüyor
seğiren karlar üstünde

yaşlı bir at ölüyor
minicik bir yıldız gibi doğan bir at
bakıyor dünyaya soruların içinden
inleyen karlar üstünde

tanrılar ve adamlar görmüyor onu
zıplıyorlar gecenin neşeli güneşinde
bir geliyor bir gidiyor ışıklar
ürperen karlar üstünde

bir leke gibi duruyor at caddede
uçacak bir tüy gibi ağır ve ince
hayatın kıyıları uzaklaşıyor
soluyor kar çiçekleri yüzünde

dans ederek geçiyor şenlik alayı
kahkaha
çığlık
at
çöp yığını
hiç

gömülüyor
kalplerin çürüyen gecesine

 

 

زندگی، آن یال ِ گران

در خواهش ِ سوزان ِ شب

پرت می شود به ذرات ِ هیچاهیچ

از لابلای چراغ های نئونی ِ تبلیغاتی

که فرا می خوانند سایه ها را

پشت ِ پیشخوان ِ آهنی ؛

 

آگهی ها، از بین ِ خیابان ِ ملال

جا باز کرده

و قهقهه ای، می شکند آئینه ء سنگی ِ زمان را

با پُتکی اطلسی ؛

 

بلورهای باد و بروت

به روی دستهای شب

پخش می شوند در حوالی ؛

 

دست افشانی می کنند

وقتی به هم می رسند

آدمهای نمایشی

چون شمش هایی زرّین ؛

 

در دیدگان یخ بسته ء شب

می درخشند اشک های اسبی تنها

که مویه می کند به آرامی ؛

 

زندگی، آن یال ِ گران

پَر می شکد از یک سو به سویی،

در نشان ِ فروخفته ء تقدیر

جان می بازد اسبی پیر،

در برفی دچار لرز

جان می دهد اسبی پیر

اسبی که روزی زاده شد

چون ستاره ای ناچیز

ایستاده میان ِ سوالات

بر برف های نالان

به جهان می نگریست ؛

 

آدمیان و ایزدان نمی بینند هیچ

شباهنگام جَست می زنند

بر نشاط و سرمستی ؛

 

روشنایی ها، در برفی دچار لرز

پیدا می شوند و ناپدید ؛

 

اسب به روی خیابان

چون ذره ای ست

چونان پَری که هوای پریدن دارد

کُند و ناچیز ؛

 

دست افشانی می کنند

وقتی به هم می رسند

آدمهای نمایشی،

در قلب ِ بربادرفته ء شب دفن می شوند

قهقهه ها

فریاد ها

اسب

زباله دانی

هیچ چیز.




شعری از ران ویلیس

 

با خدایان قدم زدیم
که آفتاب از خاوران سر زد
و در باختر محو شد
باد شمالی که می وزد
سراغ پولیورم را می گیرم
رسمش هم این است.

" تو را دیگر نمی خواهم
ای گاوچران
دور شو! "

اینها را زنی می گفت
که بسیار گوشنواز می نمود
و من تصور می کردم
او به من اظهار عشق کرده است
آخر می دانید
من که فرانسوی نمی دانم.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Walking with the immortals,

the sun rises in the east and sets in the west,

and when the north wind blows I look for my sweater.

This is the Way. She said go away cowboy,

I don't want you any more,

"Vas-t'en cowboy, je ne veux plus de toi à jamais"

and it sounded so beautiful,

I thought it meant she loves me

(you know, I don't speak French).

 

 

Ron Willis

 







ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات