اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
پنج شنبه ، 6 ارديبهشت ماه 1403
17 شوال 1445
2024-04-25
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 82
بازدید امروز: 1336
بازدید دیروز: 7097
بازدید این هفته: 24397
بازدید این ماه: 24397
بازدید کل: 14892488
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



خلیج

                                  
                                          تهمینه آقاجری


...

دست و پای پدر را کادو گرفتند

به قصه های کودکانشان هدیه دادند

و من خط های صورتم را باریکتر می کشیدم

زوایای دیدم

که 180 درجه از نفس افتاد

مرا سنجاق کردند به قاب عکسی

که با خمپاره ها دانس می رفت

و ماهیانی که سر از آب بیرون می کشیدند

و مرگ را مزه می کردند

دختری زیر باران زمان را زمین می زد

تا نخل های سوخته را به مواخذه بگیرد .

شعر دوم

زمین میخوری
وقتی راه نرفته پر در آوردی
کوچک فیروزه ی انگشتر مادرم بود
دهان های سوخته از پارسی بودنت کفن می شود
در پشت امواج وصله دار عربی
از اینجا به بعد
به 12 که تیر می شوید
گریه های ناشناس ترین دستها آغاز می شود
و بندری می زاید
از جنوب که آمدم
 روسری پارسی ات را محکمتر میبندم
وقتی می رقصی بر پای مردان قبیله ام
در سکوت
حالا کم کم عروس می شوی

سبز
سفید
قرمز
در دست جاشوی بندری
وقتی پیراهن پدرم را می پوشد
بی کجایی پر شتاب امواجت
مرا به کودک ترین لحظه ها می کشاند
هنوز هم نگاه به دریا از دور قشنگ است
مجسم کن
از این حرف ها که بگذریم
 عشق میکنم
 وقتی فارسی برایم بندری می خوانی






ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات