اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
شنبه ، 8 ارديبهشت ماه 1403
19 شوال 1445
2024-04-27
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 110
بازدید امروز: 7443
بازدید دیروز: 8986
بازدید این هفته: 7443
بازدید این ماه: 43750
بازدید کل: 14911841
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﮐﺶ ﺍﻣﺪﻥ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ

                                  
                                      علی فتحی مقدم



ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺍﺭﻳﻢ
ﺍﻣﺎ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ
ﺣﺘﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﮔﻮﺯﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ
-
ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﺮﻳﻨﮕﻰ ﺷﺎﺥ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺼﻮﻣﺸﺎﻥ
ﻫﻤﺒﺴﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ
ﻭ ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﮑﺎﻑ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﻫﻢ

ﺩﻣﺖ ﮔﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ_ ﺑﻪ ﻟﺐ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺍﻯ
ﻭ ﺟﺎﻯ ﺧﻼﻓﺖ ﺗﻮ ﺍﻧﺠﺎﺳﺖ
ﺍﻧﺠﺎﻯ ﭘﻬﻠﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺷﮑﻔﺪ ﮔﺮﻡ _ ﺭﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻋﺴﻞ
ﮐﻪ ﻣﻰ ﺳﻮﺯﺩ ﺑﺲ ﻧﺪﻳﺪﻣﺖ ﻭ
ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﺁﺗﺶ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﻮﻥ ﭼﻬﻞ ﺗﻴﮑﻪ ﺭﺍ

ﮔﺮﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺩ ﺍﻯ ﻣﻮﺭﭼﻪ ﺻﻔﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻕ ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺍﻳﻨﻪ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﭼﺮﺍﻍ ﻫﺎﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﻳﮏ ﺑﺮﺝ ﺍﺳﺖ

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻮﻧﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ
ﺧﻄﺎﺏ_ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ !
ﺑﺮﺍﻫﻨﻰ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ
ﺯﻧﺒﻮﺭﻫﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ

ﺗﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ
ﻭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﻰ ﻣﺴﻄﺢ
ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ
ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ
ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻭﺯ ﻭﺯ ﺩﻟﻢ ﺁﮔﺎﻫﻰ ؟

ﻓﻴﺶ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻣﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ
ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺗﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﮕﻴﺮ
ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﮕﻴﻢ
ﻭ ﺍﻣﺪﻥ ﺗﻮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺍﺷﻐﺎﻟﻰ
ﻣﺮﺍ ﻏﺎﺻﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ
ﺑﺮﺍﻫﻨﻰ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻭﺡ

ﺧﻤﻴﺎﺯﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ
ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﺪﻯ
ﺑﺎﺭ ﺷﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻰ
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ
ﻣﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻢ
ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﺮﻳﻨﺪ
ﻣﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﻳﻢ
ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﮋﻣﺮﻧﺪ
ﻣﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺷﮑﻔﻴﻢ

ﺗﻴﻐﺎ
ﺗﻴﻐﺎ
ﺗﻴﻐﺎ
ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺬﺭ ﺁﻥ ﮔﻴﺎﻩ ﭘﺴﺖ ﻣﺪﺭﻥ
ﺍﺷﺎﺭﻩ ،
ﺗﻠﻰ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﺖ
-
ﻭ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺩﻫﺪ
ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺩﺭ ﺑﺬﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻫﺮﮔﺰ

ﺩﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﻣﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﺠﺎﻯ ﺷﻌﺮ ﺍﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﻭ ﺧﺎﻟﻰ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ؟

ﺩﺳﺘﻢ ﭘﻬﻦ
ﺯﺑﺎﻧﻢ ﻣﻴﺨﻰ
ﻧﮑﻨﺪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﻯ ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺏ ﺑﺎﺷﻰ
ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺻﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻲ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ
ﺍﻳﻦ ﺧﺶ ﺧﺶ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺗﻨﮕﺎﻫﻰ ؟

ﺩﺭﺏ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﺑﻰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻪ
ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺮﺍﮎ ﺩﺭﺏ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ
ﺑﺎﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ !

ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻃﻌﻢ ﺳﺮﺩ ﮐﺎﻓﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ ﮐﺎﻓﻮﺭ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻳﮏ ﺭﻳﺴﮏ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺗﻮﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺁﮊﺍﻧﺴﻰ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ
ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻯ ﺍﺯ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡ
ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ،
ﺩﺭﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ_ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ
ﭘﺲ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺁﻥ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﺍﻥ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺙ ﺑﺒﺮ
ﮐﻪ ﺍﻭﮐﻪ ﻧﺎﻑ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﻳﺪ
ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ
ﺗﻒ ﮐﺮﺩ
ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺗﻒ ﮐﺮﺩ ﻭ قلم دستم داد
ﮔﻔﺖ :
ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﮐﺶ ﺍﻣﺪﻥ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻥ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺨﻔﻴﮕﺎﻩ ﺍﻥ ﺳﺒﺰﻩ ﻯ ﻫﻨﺪﻯ ﺑﺒﻠﻌﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ

 







ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات