اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
جمعه ، 10 فروردين ماه 1403
20 رمضان 1445
2024-03-29
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 257
بازدید امروز: 4815
بازدید دیروز: 13187
بازدید این هفته: 18002
بازدید این ماه: 103608
بازدید کل: 14678723
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



انتهای پیاده‌رو

                               
                                  افسانه نجومی



یک شعراز افسانه نجومی


 انتهای پیاده‌رو

 1

از همین زوایه حلول کن                                              

با عقربه‌هایی که ازحواس زمین دقیق‌ترند

بعد

دنبال زنی بگرد

که انگشتان‌اش را لای سقف‌های نمور چکانده است

لای سقف‌های نمور موهایت با من حرف می‌زند

به تماشای تو بر می‌گردم

از قصه

سطر

جمله

خیابان

و کاغذهایی که رنگ باطل‌اشان

لای سقف‌های نمور چرخ می‌زند

مسیر کمی دارد

انتهای پیاده رو.............

 

 

انعکاس غبار بیابان را خشک می‌کند                                  

2

می‌توانستم به جانب نبکاها حلول کنم

نمک تباهی انگشتانم را برچسب دوباره می‌زند

برای تکاندن گلدان شمع محال‌ترین تصور است

آستین در باد تکانده‌ام رعد اتفاق بیفتد

یک مشت نخل

خواب سرکشیدن از بلم

و رودخانه‌ایی که شاید کمی دیرتر از همیشه

شن زار دقیقه‌های خودش بود

تقدیر کارون لب‌های خشک زده می‌کشد

صخره‌های برهنه‌تر

سنگ‌ریزه‌های لبالب

فنجان می‌زنم غبار

فنجان می‌زنم حفره‌های چسبیده به انحنای زمین

یادت نمی‌رود

همیشه در تکلم دیوار داستان بلندتری است

شتک زدن بی هیچ نشانه کوهستان را حاشا می‌کند   

برگردم

تکانه‌های زمینی و گوشوار‌ه‌ایی که در لال‌ترین شریان درختی زلزله‌ترند

ابهام این شب برفی را به عهده نمی‌گیرد

و این روزها که ماه

تصور دیگری است

                                  






ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات