اخبار سایت
آرشیو
شماره پنجم نورهان خرداد 1391 (32)
شماره ششم نورهان مرداد1391 (36)
شماره هفتم نورهان آبان 1391 (25)
شماره هشتم نورهان دی 1391 (39)
شماره نهم نورهان بهمن 1391 (41)
شماره دهم نورهان اسفند 1391 (15)
شماره یازدهم نورهان اردیبهشت 1392 (17)
شماره دوازدهم نورهان مرداد 1392 (14)
شماره سیزدهم نورهان مهر1392 (17)
شماره چهاردهم نورهان دی1392 (19)
شماره پانزدهم نورهان فروردین 1393 (31)
شماره شانزدهم نورهان تیر 1393 (17)
شماره هفدهم نورهان مهرماه 1393 (29)
شماره هیجدهم نورهان دی ماه 1393 (18)
شماره نوزدهم نورهان خرداد1394 (31)
شماره بیستم نورهان مهر 1394 (29)
شماره بیست و یکم نورهان فروردین 1399 (45)
شماره بیست و دوم نورهان مهر1399 (31)
شماره ی بیست و سوم نورهان آذر 1399 (47)
شماره ی بیست و چهارم نورهان بهمن 1399 (82)
شماره ی بیست و پنجم نورهان فروردین 1400 (48)
شماره ی بیست و ششم نورهان خرداد 1400 (45)
شماره بیست و هفتم نورهان شهریور1400 (47)
شماره بیست و هشتم نورهان آذر 1400 (75)
شماره بیست و نهم نورهان خرداد 1401 (26)
شماره سی‌ام نورهان دی 1401 (29)
شماره سی و یکم نورهان آذر1402 (39)
تقویم
جمعه ، 31 فروردين ماه 1403
11 شوال 1445
2024-04-19
آمار بازدید کننده
افراد آنلاین : 48
بازدید امروز: 7505
بازدید دیروز: 17873
بازدید این هفته: 56245
بازدید این ماه: 287739
بازدید کل: 14862854
فرم ارتباط


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات



کلارا خانس

                                
                                        شجاع گل ملایری

          
             



« اجتناب ناپذیر »/ ترجمه ای از کلارا خانس

فارسیِ شجاع گل ملایری

 

کلارا خانس شاعر، داستان نویس، روزنامه نگار و مترجم اسپانیایی است که در سال ١٩۴٠ در بارسلونا متولد شد. او فرزند شاعر و ناشر سرشناس اسپانیایی خوسپ خانس و دانش آموخته ی ادبیات و فلسفه از دانشگاه سوربن است. در سال ١٩٩٧ به خاطر مجموعه آثارش جایزه ملی را از آن خود کرد. شعر های خانس تا به حال جوایز بسیاری را از آن خود کرده است و از همین رو آثارش به بیش از بیست زبان مختلف ترجمه شده است. از جمله کارهای مهم خانس در حوزه ترجمه برگردان برخی از شعرهای شاعران ایرانی به زبان اسپانیایی است.

 

 

 

 

 

 میرنده اند گل های سرخ

به  بارانی حتی

و اندکی تسکین

بر  دردمندی دلم

 بده دستت را

که احتضار تو در من

عظیم تر از ماه اوت خواهد بود

رنگین به سان خون

 نومید

چونان واپسین فریاد محبوس

که سوی ماه عقده می گشاید

در پریده گیِ رنگ

گویی نمی شود از طلایش گریخت

تا به کانون رنگ

 رنگی که تهدید می کند






ثبت نظرات


موضوع
نام و نام خانوادگی
ایمیل
شماره تماس
وبلاگ یا سایت
توضیحات