ورونیکا گولس شاعر آمریکایی در کتاب "
کلماتِ سکوت" به انتقاد از سیاست‌های خارجی آمریکا می پردازد و جنگ‌های
خاورمیانه را به تصویر می‌کشد. در این کتاب، او به نقدِ پسااستعماریِ سیاست‌های
کشورش می‌نشیند و مردم خاورمیانه که
"دیگری" توصیف
شده‌اند را با نگاهی ساختارشکنانه توصیف می‌کند
شعری از
ورونیکا گولس "کلمات سکوت"
فارسیِ
رُزا جمالی
عشق، نامِ دیگرِ توچیست؟
چه کسی اسبِ سرخ را می‌دواند؟
همان که این آتش و دود را برپا کرده؟
چه کسی این زمین را لگدمال می‌کند
وقتی که کلمات سنگِ چخماق‌اند
و آن چیست که ناچارمان کرده،
می خواهم که عشق باشد
نزدیک بیا
مردی برهنه
که کلاهی بر سرش قرار گرفته
و دست‌هایش از پشت بسته است
و چطور می‌شود این را بیان کرد
و آن کلمه چیست
که می‌تواند آرواره‌ام را باز کند؟
تانک، گلوله، پهباد، حمله هوایی، گرسنگی،
تحریم، برنامه سازش ساختاری، سرزمین مسموم، باتومِ پلیس، شکنجه، کتک زدن، جنایت
جنگی، سوزاندن با سیگار، خفگی در آب
زبانم پیچ خورد.
از دریایِ سرخ
از آب‌های شورش
از تپه‌های گرمِ کم عمق‌اش زیرِ آب
صبر کن!
اینجا مردگانِ خوبِ من دارند بر‌می خیزند!
آن ها برمی‌خیزند بینِ رودخانه و رودخانه
برمی‌خیزند بین شمشیر و شمشیر
بین ساعتی برای آواز خواندن
و ساعتی برای کار کردن
در میانه‌ی این پژواک و گفتن
و شکل لگن هایی خالی که بر می‌خیزند
و آنها برمی‌خیزند، رشد می‌کنند و پیر
نخواهند شد:
محمد
عمر جواد علی
سلما جواد مدیا فاطمه
سهاد حسین احمد
سلام آزاد عایشه
میسون نوهاد فیصل
رعد زید وداد
نوحه حیفا
امل حیفا سعد
فلوجه رمادی دیاله
بصره غزه
روزم کف و حبابی‌ست که از آن مردگان
برخاسته اند
و این مردگان خاص که هر روز صبح به نمازم
آمده‌اند
زانوانم را از حرکت بازداشته‌اند و حرکات
دست‌هایم را دنبال می‌کنند
و آنها آمده اند در آنچه که باقی مانده در
لِرد شراب من
و می‌نوشم اش
پیشانی ام را به کفِ زمین می‌چسبانم
نمی توانم کلمات را ادا کنم
و انگشت‌هایم را شبیه انسانی کور حرکت می‌دهم
به خطی نستعلیق نوشته اند:
که من خودِ دردم و درمانش
Vocabulary of
Silence
Veronica Golos
Love, what is your
other name?
Who rides the red
horse, the one that is smoke?
Who tramples the
fields where words are tinder?
What makes us? I want
it to be Love.
Come near
the naked man. A
hood—over his head. His hands—tied behind him.
How to utter it?
What word could open
my jaw?
Tanks bullets drones
air-strikes starvation sanctions structural
adjustment
programming poisoned land police truncheons torture harsh
up collective
punishment cigarette burning water-boarding
My tongue splits.
From the red sea,
from its salt water, from its warm shallow shoals,
. . . Behold!
Here are my good . .
. dead
rising!
They rise between
river and river, between sword and sword.
They rise between
the hour of song and the hour of work
between the echo and
its saying. They rise inside
the cup-shaped
hollow of pelvis—they rise and ripen and never grow old:
Mohammad Omar Jawad
Ali Selma Madia Fatima Suhad Hussein
Ahmed Salam Azad
Aysha Maysoon Nuhad Faisal Raad Zaid
Widad Nuha Haifaa
Amal Kifah Souad Fallujah Ramadi Diyala
Basra Gaza
My day is a froth
out of which the dead rise,
these particular
dead, the ones who come every morning in the middle of prayer.
They cushion my
knees and follow my hand movements.
They are residue in
all that I drink.
I place my forehead
to the floor.
I fumble with the
lyric, move my finger as a blind person
along its
calligraphy.
It is written: I am
cause—and comfort.