شعرهایی از
فهردین شهو
ترجمهی رُزا
جمالی
فهردین بی شهو
شاعر اهل کوزوو و آلبانی متولد سال ۱۹۷۲ در شهر راهوک است و تحصیلاتش را در زمینه‌ی
شرق شناسی تا دکتری ادامه داده است. او در شعرهایش به مضامین شرق شناسانه توجه ویژه‌ای
دارد و شعرهایش خواننده را به یاد عطار و مولانا و متون عرفانی ادبیات فارسی می‌اندازد.
تو
تو اشک مرا می‌بوسی
و بر وجودِ من
مهر می‌زنی
من تو را می‌بوسم
و در عصاره‌ی
خداوند آب می‌شوم.
----------------------
زائر معبد عشق
ما بی‌زمان می‌مانیم
شبیه آن‌ها که در زمان
زمانیکه زمان
چون خداوند ستایش می‌شود
انضباطی در
جهان نیست
و بخششی نیست
زمانیکه تقدیر
چوبه‌ی مرگ را بر گردنِ تو می‌گذارد.
در نسیمی، ما
دسته دسته پرواز می‌کنیم
در کمتر از نیم
دمی به مکان‌هایی دور سفر کردیم
افق و حضیضی
شرق و غرب
نشانی نداشتند.
سوراخ ناف ما
به روغن چوب صندل آغشته
صورتمان با
اوزون شسته شد
موهامان به
مرهم معطر سنبل هندی
پاهامان در
مرهم شیر
با بال‌هایی
که شبیه فرشتگان گسترده بود
با چشمانی
کنجکاو ما هزاران سوال پرسیدیم
ما لایه‌های
نادانی را کندیم
موجودی ناپیدا
را به جا گذاشتیم
تا با اشعه‌‌ی
خورشید سوخته گردد.
تمام بت‌های
سنگی را شکستیم
تا به قلب‌هامان
سنگ بزنیم.
بر زمرد راه
رفتیم
بر علفی که مزین
به شبنم بود
مجاور با
مرواریدهایی که در ژرفنایِ دریا هستند.
لباسی دریایی
پوشیدیم تا بالاتنه‌ی محکم خود را بپوشانیم
محکم‌تر از فیروزه
و سنگ یاقوتی
ارغوانی
یکی از دیگری
زیباتر!
به ناگهان دریافتیم
که اینچنین نبودیم
دریافتیم که
ما زائران معبد عشق بودیم
و ساکت شدیم.
-------------------
ناکجا
اقامتی موقت
در ناکجا
در آن ابدیت،
روزهای دیگری هم هست
آن‌ها زندگی
که بر جامانده است را شکل می‌دهند
جریانی از
تمامِ رنگ‌ها و سایه‌ها
زمانی که همه
در نور حل می‌شوند
با سختی و
مشقتِ بسیار
آغاز به عشق‌ورزیدن
کردم
با رنگِ فیروزه
نوشتم
رنگی غلیظ
تر از صمغِ کاج
آنجا که در
واقع اینجاست و همه‌جا
مرا چون باد
رها ساختند
که دانه‌های
قاصدک را به پرواز پخش می‌کرد
چندبار از رنج
بر زمین افتادم
یا به رودخانه‌ی
عشق
پس من ممکن
است که در دریاها برانم
با قایقی کاغذی
که من نیستم!
نگاه کن که
چگونه اشک‌ها در تعلیق دگردیسی می‌یابند
پس خورشید می‌تواند
آن‌ها را بسوزاند
و آن‌ها را به
مروارید بدل کند
آنچه از مروارید
باقی می‌ماند
که در جاجواهریِ
مخملی نگهداری می‌شود
از گوشواره‌های
عروسیِ مادر.
خب، حالا من
کلمه‌ای را اداء کردم
که کارتی باشد
که نفرستادم‌اش
اما به دستِ
گمنامی رسیده.
YOU
THE PILGRIMS
OF lOVE'S TEMPLE
NO-PLACE
THREE POEMS
BY
FAHREDIN
SHEHU
TRANSLATED
INTO PERSIAN BY ROSA JAMALI
برچسب‌ها: Fahredin Shehu, ترجمه شعر, فهردین شهو,
شعر جهان
رُزا جمالی
متولد ۱۳۵۶، تبریز، دانش آموخته ی کارشناسی ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر و
کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران است. از او تاکنون شش مجموعه شعر، یک
نمایشنامه، یک مجموعه مقاله، دو آنتولوژی ترجمه شعر انگلیسی و هفت کتاب در عرصه ی ترجمه ی شعر جهان منتشر شده
است. مقالات او در نشریاتی نظیر جهان کتاب، آدینه، کارنامه، عصرپنج شنبه، بیدار،
بررسی کتاب، معیار، دنیای سخن و..، نشریافته اند. او در مقالات‌اش از منظرهای
مختلف نقد ادبی به شعرِ فارسی نگاه می
کند: فرمالیستی، ساختارزدایانه، خواننده محور، فمینیستی، بوم گرایانه و پسااستعماری...
او را از
شاعران تاثیرگذار و جریان ساز سه دهه ی اخیر شعرِ فارسی می دانند؛ شعر او پُر از پیشنهادات
تازه برای شعر خلاق فارسی بوده است. تجربه هایی که از مختصات آن می توان به موارد
زیر اشاره کرد: بازی های زبانی، تصویرسازی خلاق، خلق استعارات نو، آشنایی زدایی از
زبان متداول، دوری از کلیشه های بیانی، به وجود آوردن نشانه شناسی تازه ای از
کلمات، چندصدایی، چندزبانی، استفاده از لحن و زبان محاوره، بی واسطه نویسی، عرفان
اشیاء، بازآفرینی مضامین شعر کلاسیک فارسی...
بسیاری از
شعرهاش توسط خود او به زبان انگلیسی برگردانده شده اند و در معتبرترین نشریات و گلچین
های ادبیِ جهان منتشر شده است.
آثار او به
زبان های انگلیسی، روسی، اسپانیایی، آلمانی، ایتالیایی، فرانسه، ترکی، هندی، عربی،
بنگالی، چک، آذری، ویتنامی، سوئدی، اسپرانتو و ... ترجمه و در کشورهای مختلفی
انتشار یافته است.
او همچنین در
فستیوال های جهانی شعر چهره ای معتبر است و
در بسیاری از دانشگاهها و کتابخانه‌ی ملی بریتانیا سخنرانی و شعرخوانی
داشته است.
او داور بسیاری
از جوایز شعر و ترجمهی ادبی در داخل و خارج از کشور بوده است.